Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Lublin-Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

Aktem oskarżenia z dnia 1 lipca 2015 r (data wpływu do Sądu) Prokuratura Rejonowa w Lublinie oskarżyła S. M. o to, że w dniu 4 czerwca 2015 r. w W. naruszył mir domowy w ten sposób, że wtargnął na teren ogrodzonej posesji H. M. i nie chciał go opuścić pomimo żądania właściciela tj. o czyn z art. 193 k.k.

Sąd Rejonowy zważył co następuje.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie występuje przeszkoda procesowa, o której mowa w art.17 § 1 pkt 3 k.p.k. w zw. z art.1 § 2 k.k.

Wprawdzie oskarżony S. M. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, to same okoliczności jego popełnienia podane w akcie oskarżenia nie budzą wątpliwości Sądu.

Jak wynika bowiem z zeznań świadka H. M. (k.2) oskarżony wtargnął na teren jego posesji, a następnie, pomimo żądania, nie chciał jej opuścić. Okoliczności te potwierdził również świadek S. R. (k. 5v).

Oskarżony S. M. swoim zachowaniem zrealizował więc znamiona występku określonego w art. 193 k.k.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie zasadnym będzie umorzenie postępowania z uwagi na znikomą społeczną szkodliwość czynu zarzucanego oskarżonemu. Sąd podziela przy tym pogląd wyrażony w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 13 stycznia 2005 r. (sygn. akt II AKa 455/04), iż „ (...) stopień społecznej szkodliwości czynu jest tą immanentną cechą czynu, która pozwala na odróżnienie czynów błahych od poważnych i uznanie za przestępstwo tylko takich, które faktycznie i realnie szkodzą określonym dobrom jednostki bądź dobru społecznemu. Ta zmienna cecha czynu, który formalnie wyczerpuje wszystkie znamiona danego typu czynu zabronionego, podlega indywidualnemu stopniowaniu i w zależności od konkretnych okoliczności podmiotowych, jak i przedmiotowych może być bądź to znikoma, bądź nieznaczna, bądź w końcu wysoka lub nawet szczególnie wysoka. Katalog okoliczności wyznaczających stopień społecznej szkodliwości czynu ma charakter zamknięty i został przez ustawodawcę określony w treści przepisu art. 115 § 2 k.k.

Oskarżony popełnił występek przeciwko wolności, a naruszenie przez niego porządku prawnego nie było zbyt poważne, nie wyrządziło pokrzywdzonemu dolegliwej szkody.

Należy również zważyć, iż oskarżony nie był dotychczas karany, prowadzi ustabilizowany tryb życia, a naruszenie przez niego porządku prawnego miało charakter incydentalny.

Z tych wszystkich przyczyn celowe jest więc umorzenie postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt. 3 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k wobec wystąpienia negatywnej przesłanki procesowej.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu uzasadnia przepis art.632 pkt 2 k.p.k.

Mając powyższe na uwadze należało orzec jak w części dyspozytywnej postanowienia.